۱۴. سونو

بابا مملی شب سونوگرافی تا صبح بیدار بود، مشغول کارهاش. دم های صبح رویاهای کودکی اش رو می دید و از مسولیت پدر شدن اش و حال و هوای وارد شدن نی نی به زندگی مون حرف میزد. تصمیم گرفت تا ساعت سونوگرافی نخوابه اما یکساعت هردومون خوابمان برد و تقربیا ۲۰ دقیقه دیر رسیدیم. خیلی تعجب کردن که دیر رسیدیم. هم خوابمون میامد هم کمی استرس داشتم. تا مراحل اداری انجام شد و نوبت مون شد تقریبا نیم ساعتی شد. پرستاری که اول امد من را آماده کنه اجازه داد که بابا مملی فیلم هم بگیره، اما خانم دکتر اجازه ندادن، محمد هم دوربین رو روشن پایین گذاشت. تلویزیون واضح نیست تو فیلم اما صدای عکس العمل خودمون خیلی جالب شده. هیچ کدوم فکر نمی کردیم نی نی مون شکل گرفته باشه، به خصوص که سونوگرافی قبلی من یه لوبیا دیده بودم که تکون می خورد، خیلی برامون جالب بود و باورنکردنی. نی نی دست اش رو که بالا اورد خانم دکتر گفت داره بهتون سلام می کنه، یه خورده هم گذشت همچینی قدی کشید! کمرش رو اورد بالا و خودش رو تکون داد. انگار تازه از خواب بیدار شده بود. خانم دکتر گفت خیلی خوشگله و البته خدا رو شکر سالم. کلی تا چند روز هیجان داشتیم که نی نی مون رو دیدیم. بابا مملی می گفت کاش میشد هرروز بیایم اینجا ببینیمش... راستی نی نی مون به احتمال زیاد ساراست. اما دقیق اش تو سونوگرافی بعدی تایید میشه... خدایا شکرت.